-
1 obi|ć1
pf — obi|jać impf Ⅰ vt 1. (obtłuc) to crack, to chip [dzbanek, filizankę]; to bruise [jabłko]- kopnął w ścianę i obił tynk he kicked the wall and chipped the plaster2. (pokryć materiałem) to upholster, to cover (over) [ściany, meble] (czymś with sth); to pad [drzwi] (czymś with sth) 3. (doznać urazu) to bump, to knock [część ciała] (o coś on sth) Ⅱ obić się — obijać się 1. (uderzyć o coś) to bump, to knock- jabłka obijały się w koszyku the apples were bumping around in the basket- wciąż obijam się o tę szafkę! I keep bumping into that cupboard!- aparat zawieszony na ramieniu obijał mu się o biodro the camera hanging on his shoulder was bumping against his hip2. (odbić się) [dźwięki, głos] to echo- głos trąbki obijał się o skały the trumpet echoed among the rocksⅢ obijać się pot., pejor. 1. (nie pracować) nikt się nie obijał, wszyscy pracowali nobody was slacking off, everybody was working 2. (bywać) obijał się po kawiarniach he was hanging around in cafesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obi|ć1
-
2 obciąg|nąć
pf — obciąg|ać impf (obciągnęła, obciągnęli — obciągam) vt 1. (pokryć) to cover- fotele obciągnięte skórą armchairs covered with leather- obciągnąć guziki materiałem to cover buttons with fabric2. (poprawić ubranie) to pull down- obciągnąć bluzkę/koszulę/spódnicę to pull down one’s blouse/shirt/skirt3. (zlać) to rack [wino, piwo] 4. posp. (wypić alkohol) to knock back pot.- obciągnąć butelkę wódki to knock back a bottle of vodka5. wulg. obciągnąć komuś (druta/laskę) to suck off sb wulg., to give sb a blow job wulg.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obciąg|nąć
См. также в других словарях:
obciągnąć — dk Va, obciągnąćnę, obciągnąćniesz, obciągnąćnij, obciągnąćnął, obciągnąćnęła, obciągnąćnęli, obciągnąćnięty, obciągnąćnąwszy obciągać ndk I, obciągnąćam, obciągnąćasz, obciągnąćają, obciągnąćaj, obciągnąćał, obciągnąćany 1. «powlec, pokryć… … Słownik języka polskiego
obić — dk Xa, obiję, obijesz, obij, obił, obity obijać ndk I, obićam, obićasz, obićają, obićaj, obićał, obićany 1. «uderzeniem spowodować uszkodzenie, wyszczerbienie, odpadnięcie czegoś; obtłuc, obtrącić» Obić dzbanek, filiżankę. Obić tynk ze ściany. 2 … Słownik języka polskiego
